Zittend aan de waterkant  met mijn eigen hond liggend in het water, zat ik vanmiddag te kijken naar diverse mensen die bezig waren met hun hond bij het water.

Een bang hondje die geen natte voeten wilde halen, werd aan de lijn het water ingetrokken.  Even verderop werd een jonge Retriever gepusht om het water in te gaan. Er werd alvast een stok in het water gegooid en de eigenaar was alleen maar aan het roepen, ga maar halen, kom ga maar halen. De Retriever keek en zag de stok wegdrijven, verder bij hem vandaan. Een nieuwe stok werd gepakt en zo ging het wel even door.

Ik keek erna en vroeg mij af: waarom moet  een hond zwemmen?  En de volgende vraag: waarom moet het allemaal zo snel?

Even terugdenkend hoe wij kinderen leren kennis maken met water: eerst met de voetjes in het water, vervolgens een kikkerbadje en pas daarna naar een volgend badje. En dat gaat niet in een tijdsbestek van een half uur, daar doen we maanden over :-).

En nee, een hond is geen kind maar als we onze eigen hond observeren kunnen we wel zien of hij water überhaupt  leuk vindt.  Is hij nieuwsgierig maar vindt hij het ook nog spannend?  Neem de tijd om hem rustig aan water te laten wennen. Banjer samen door het water en zie of het voor de hond ok is. Als je vervolgens zelf een stukje verder het water in gaat en je hond gaat mee, zorg dan dat hij nog ondergrond blijft voelen. Ga op tijd ook weer terug. Het gaat immers om de goede ervaring die de hond moet krijgen, dat geeft hem zelfvertrouwen. Na een paar dagen ga je weer terug en doe je het opnieuw.

Je bouwt op.
Stap voor stap, rustig aan.

En vind je hond water niet leuk?  Geen man  (of hond) overboord, je kunt vast iets verzinnen wat hij wel leuk vindt 🙂

 

Deze tekst is geschreven door Ursela Stokdijk, Chiboba hond en mens nader tot elkaar. Het overnemen van deze tekst zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.