Honden zijn een kei in het observeren van hun mens en merken direct wanneer er iets loos is. Ze voelen ons haarfijn aan.

Je herkent het vast wel, je voelt je niet happy of misschien ben je verdrietig. Je hond komt bij je zitten en legt zijn kop op jouw schoot. Zijn droevige(?) ogen kijken je aan. Ahhhh smelt! Die alleszeggende hondenogen zorgen op dat moment, vaak wel weer voor een glimlach op je gezicht.

Maar hoe zit dat als je geïrriteerd, boos of gewoon slecht gehumeurd bent? Is het jou weleens opgevallen, wat jouw hond dan doet? Eén ding is zeker, hij snapt niet waarom je anders, dan anders doet.

In huis kan je hond jou, in deze gemoedstoestand, gaan negeren. Door ergens ver weg van jou te gaan liggen. Sommige honden kruipen achter de bank of achter het gordijn. Hij kan je letterlijk de rug toe gaan keren en zich afsluiten. Tijdens de wandeling kan hij je compleet gaan negeren en zijn eigen ding gaan doen. Door bijvoorbeeld heel druk ergens te blijven snuffelen, om vervolgens nog even uitgebreid te gaan plassen.

Dat is niet, omdat HIJ dwars is. Neeeee, JIJ doet raar en hij snapt dat niet.

Je kunt vervolgens op hem gaan mopperen, omdat hij jou negeert en hij zijn eigen weg gaat, maar dat gaat je echt niet helpen. Het gaat pas weer werken, als jij je weer openstelt voor hem. Jij hem weer ECHT gaat zien.

Binnen no-time zul je zien, dat je hond weer contact met je zoekt en dat alles, omdat jij niet meer raar doet.

𝙃𝙚𝙩 𝙞𝙨 𝙧𝙖𝙖𝙧, 𝙢𝙖𝙖𝙧 𝙚𝙘𝙝𝙩 𝙬𝙖𝙖𝙧!

Deze tekst is geschreven door Ursela Stokdijk | Chiboba, blij met je hond, die wél luistert. Het overnemen van deze tekst zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.