In de verte zie ik een grote hond aan komen denderen. Naast mij loopt Puppeke van 10 weken jong, onbevangen de wereld in zich opnemend. In een split-second neem ik de situatie in mij op, dit voelt niet ok. En in een volgende seconde til ik mijn pup op. De grote hond is ondertussen aangekomen en jumpt om mij heen, ik draai weg van deze hond en bescherm mijn pup.

Hijgend en puffend komt de eigenaar van de grote hond aangelopen. En ik word direct de les gelezen: Ja, dat is wel het stomste wat je kan doen, een pup optillen, zo leert hij het natuurlijk nooit. Die van mij wil alleen maar spelen, dat zie je toch ook wel?

Eh, nee meneer dat zie ik toch echt anders!

Ik draai mij om en loop met Puppeke op mijn arm, bij deze meneer weg. Hij mompelt nog even flink door en ik hoor nog iets van ”die is niet wijs”.
Ik ga niet de discussie aan en ik heb geen zin om mij te verantwoorden tegenover een wildvreemde. Het enige wat ik wil, is weg uit deze situatie.

Een aantal dagen later ben ik weer met Puppeke onderweg en in de verte zie ik een hond aankomen. Deze loopt rustig achter zijn eigenaar te scharrelen. Als we worden opgemerkt komt hij nieuwsgierig dichterbij. Ze snuffelen rustig aan elkaar en na een paar minuten heeft de hond in kwestie het wel weer gezien. We vervolgen beide onze weg.
Rustig met een mooie positieve ervaring rijker!

Wees verstandig, zorg voor veiligheid en blijf je eigen gevoel volgen!

 

Deze tekst is geschreven door Ursela Stokdijk | Chiboba, blij met je hond, die wél luistert. Het overnemen van deze tekst zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.