Het is eindelijk zover, er is lang op gewacht, maar vandaag mogen we haar ophalen bij de fokker. De afgelopen weken ben ik regelmatig bij de puppen wezen kijken, voelen, ruiken en een beetje observeren :-).
8 weken lang heeft de fokker er alles aan gedaan om de puppen een goede start te geven.  Liefdevol werden ze gevoed, verzorgt en stap voor stap werd kennis gemaakt met het leven. Alles gedoseerd met als basis, altijd weer terug kunnen keren naar het veilige nest met moeder en broertjes en zusjes.

Tijdens het laatste bezoek heb ik een benchkleed en een grote handdoek achtergelaten. Het benchkleed zodat ze in haar nieuwe huis, de vertrouwde geur van het veilige nest heeft en de handdoek wordt gebruikt met diezelfde vertrouwde nest geur voor de reis in de auto.

Maar dan is het zover, Noly krijgt nog een laatste knuffel van beide fokkers en we gaan de auto in. De handdoek wordt op schoot gelegd en we rijden na een laatste groet weg……. weg van het veilige nest.

Ze piept wat en is uiteraard onrustig.
Tjongejonge, zeg ik hardop, we ontvoeren haar gewoon.
Wij kunnen het allemaal wel goed bedoelen, maar dat weet zij nog niet.
Wat gaat er wel niet allemaal om, in dit jonge lijfje?

Onze autorit is niet zo lang en eenmaal bij haar nieuwe thuis gekomen, laten we haar eerst rustig even wennen aan de tuin. Ze plast, schudt zich een keer uit en vervolgens laten we Jouna met haar kennismaken. Ook dat verloopt verder zonder problemen.
Maar ja, voor ons ‘zonder problemen’ wil nog niet zeggen dat dit alles niet een enorme impact heeft op dit jonge leven. Rustig wordt het huis verkent en na een half uur zie ik dat ze in begint te storten.

Dit jonge leven, heeft op deze dag wel heel veel meegemaakt.
Ik pak haar op en neem haar op schoot. Eerst draait ze nog een beetje onwennig, dit is toch echt weer een andere schoot die ze voorheen, in haar veilige nest, had. Maar blijkbaar wordt mijn schoot door haar goedgekeurd, ze valt in slaap en ik….
ik beweeg mij voorlopig even niet meer.

Ja hoor, jij mag bij mij!

Heb je hulp nodig, check dan mijn puppy-programma.

 

Deze tekst is geschreven door Ursela Stokdijk | Chiboba, blij met je hond, die wél luistert. Het overnemen van deze tekst zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.