Wanneer iemand bij mij komt, omdat de hond enorm trekt aan de lijn, dan is één van mijn eerste vragen: Komt jouw hond ook los? Ik bedoel dan niet of de hond los in eigen tuin mag scharrelen, maar kan hij los van de lijn lopen in het bos of op de heide. Met andere woorden: kan hij voldoende zijn energie kwijt?

De meest gehoorde antwoorden zijn: “Nee, want mijn hond gaat ervandoor.” en “Ik durf dat niet.”

Als je hond er al een paar keer vandoor is gegaan tijdens de wandeling, dan snap ik dat je niet staat te juichen om hem los te laten. Door hem aangelijnd te houden, voorkom je dat hij weg van je gaat. Soms kunnen honden niet omgaan met teveel vrijheid, want met teveel vrijheid kan je doen wat je wilt. De jachthond kan bijvoorbeeld gaan jagen. Het is hierin vooral zoeken naar wat wel kan. Waar kan hij, nadat je het nodige hebt getraind op het ”Hier komen!” t.z.t. wel los van de lijn lopen en waar heb je genoeg overzicht. Het één, trekken aan de riem, heeft echt te maken met het ander: je energie niet voldoende kwijt kunnen.

Bij het antwoord: “Ik durf dat niet.”, is het vooral uitzoeken waarom iemand dat niet durft.
Loslaten is vertrouwen hebben en accepteren, dat je niet overal invloed op hebt. Soms is dat best lastig, want als je eerder een hond hebt gehad die een keer de snelweg is overgestoken (met alle gevolgen van dien) of je bent een hond uren kwijt geweest, dan heb je totaal geen behoefte, om nog een keer die angst mee te maken.

Toch zijn er gelukkig nog steeds mensen die daaraan willen werken en dan kunnen we aan de slag 😊.

Als eerste, is het wel nodig om te weten of de betreffende hond sociaal is naar mens en/of hond. Wat laat hij aan lichaamstaal zien, wanneer hij een hond of een mens tegenkomt? Springt hij tegen iedereen op, ontwijkt of gromt hij naar andere honden, wat doet hij? Dat gegeven heb ik nodig, om het stappenplan te maken.

In de lessen gaan we stap voor stap aan de slag en wordt er in eerste instantie gewerkt met een lange lijn, in een omgeving waar nagenoeg geen andere honden te vinden zijn. Het terugkomen op commando wordt hier getraind. Ondertussen wordt er gewerkt aan wederzijds vertrouwen. In de daaropvolgende lessen gaan we naar een gebied, waar genoeg overzicht is en daar worden de vervolgstappen gezet. Dit alles is niet mogelijk zonder 100% inzet en heel veel oefenen van de eigenaar.

Gaat het dan tussendoor helemaal nooit mis? Ja hoor, maar ook dat is een les. Waarom ging het niet goed en wat kun je hiervan leren voor een volgende keer? Een hond is impulsief en je kunt niet alles plannen. Soms moet je gewoon een eerste stap wagen. Na die eerste stap volgen er meerdere en kan het vertrouwen verder gaan groeien.

Als het dan zover is, dat de hond los over de heide huppelt en zijn mens loopt daar met een grote glimlach achter aan, dan staat het kippenvel op mijn armen. Dat is echt GOUD waard en ik gun het iedereen!

Deze tekst is geschreven door Ursela Stokdijk | Chiboba, blij met je hond, die wél luistert. Het overnemen van deze tekst zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.