Je hoort het wel vaker en ook ik zeg het weleens tegen iemand: Jouw hond is niet voor niets in jouw leven. Maar ja, als je een hond hebt met wat issues (of wat voor jou issues zijn 🙂 dan zit je eigenlijk niet te wachten op zo’n uitspraak.

Als ik naar mezelf kijk dan hebben alle honden die ik in mijn volwassen leven heb gehad, mij enorm veel geleerd. Zonder hun was ik niet wie ik nu ben. Ze hebben mij op veel vlakken uitgedaagd om te leren over hondengedrag maar ook over mezelf.

Op mijn 1e ”echte eigen” hond heb ik lang gewacht: Chico.
Maar helaas heb ik maar kort van hem mogen genieten, hij werd niet ouder dan 1,5 jaar.
Voor mijn gevoel kende ik hem net. Het was rauw en rouw en ik vond het heel heftig om afscheid te moeten nemen van zo’n jong leven. In mijn hoofd bleef het maar spoken: wat is nu eigenlijk ECHT belangrijk in het leven?
Volg je hart….Het was het duwtje naar een andere richting.

Boyo kwam vervolgens in mijn leven, als herplaatser van 9 maanden jong. Van het zorgen voor een doodzieke hond, werd ik vervolgens uitgedaagd om een niet opgevoede puber enigszins in het gareel te krijgen. De verschillen tussen Chico en Boyo waren enorm: Van timide door ziek zijn naar een popie jopie, die lak had aan iedereen. Toen ik pas voor mezelf accepteerde dat ze verschillend waren en dat, dat ook mocht en goed was, kon ik echt verder met hem.

Vlak daarna kwam Bandor als pup erbij, die ik weer helemaal vanaf het begin zelf kon opvoeden. Een fijne hond die op latere leeftijd angst voor vuurwerk kreeg en vervolgens ook angst ontwikkelde voor onweer. Bij Bandor heb ik echt leren managen om het voor hem zo dragelijk mogelijk te maken als er onweer was. Rond de jaarwisseling was er nog maar 1 goede oplossing voor hem en dat was zo ver mogelijk weg uit de bewoonde wereld. Zo kwamen we een keer uit in een molenaarswoning midden in de weilanden in de buurt van Leeuwarden, geen knal te horen. Het was een verademing voor hem en voor ons!
Eerlijk is eerlijk, als Bandor niet in mijn leven was geweest had ik nooit geweten hoe heftig angst voor vuurwerk of voor onweer kan zijn.

In 2013 komt Jouna als pup. Boyo is een paar jaar ervoor overleden. Jouna blijkt enorm sensitief te zijn en reageert op bepaalde geluiden, dusdanig dat ze snel in de stress raakt en ik haar op dat moment totaal niet meer kan bereiken. Ik zit op een gegeven moment echt met mijn handen in het haar en moet constateren, dat ik het even niet meer weet hoe ik haar kan helpen. Het zorgt ervoor dat ik vanaf dat moment alles op schrijf wat ik met haar doe, waar we zijn geweest, hoe ze reageert, wat ze eet etc. om zo ergens een aanknopingspunt te vinden. Toen ik die eenmaal had gevonden, konden er weer stapjes gemaakt worden in haar, maar ook in mijn eigen leerproces.
Accepteren – loslaten – kijken naar de mogelijkheden.
Haar sensitiviteit heb ik omgebogen van iets negatiefs naar iets positiefs. Ze voelt mensen haarfijn aan, ze is zo puur waarmee ze niet alleen mij, maar ook andere, prachtige spiegels voorhoudt.

Als laatste is daar Noly 🙂
Noly van 16 maanden jong, kijkt met een open blik de wereld in. Je maakt haar niet gek, ze staat stevig op haar poten. Ze lijkt al heel wat totdat ze met haar slungelige lijf op schoot kruipt, dan is ze gewoon mijn kleine ukkie :-). Groot en kwetsbaar tegelijk, ook dat mag!

Alle 5 hebben ze mij uitgedaagd en trokken ze mij regelmatig uit mijn comfortzone. Maar daardoor heb ik veel lessen van ze mogen leren. Ze zijn niet voor niets in mijn leven (geweest). Het heeft er voor gezorgd dat ik, gegroeid ben, bepaalde overtuigingen heb losgelaten en vooral kijk wat de betreffende hond nodig heeft van mij, om het samen leuk en fijn te hebben.

In het boek Blijf bij mij tot ik groter ben…..en wij samen verder gaan van Mathilde Hofkes, schrijft Mathilde aan het begin van haar boek:
Volgens een aloude wijsheid krijgt ieder de hond met wie hij zich verder ontwikkelen kan. Dat is het soort hond dat zijn mens leert kritisch naar zichzelf te kijken en te groeien tot de baas die hij zich had gewenst wanneer hij zelf een hond was geweest.

Ik kan mij er wel in vinden!

Ik ben wel benieuwd hoe dat bij jou is: leert jouw hond, jou ook een wijze les?

Wil je deze wijze les met mij delen of heb je andere vragen, mail dan naar: info@chiboba.nl.
Ik lees het graag!