Help jij jouw hond bij angst voor onweer of …..?

Als je nog nooit een hond hebt gehad die bang is voor onweer of vuurwerk dan is het vaak lastig om te snappen wat dat dan is, die (enorme) angst.

Mijn vorige hond Bandor, werd pas rond de leeftijd van 7 jaar bang voor vuurwerk en vervolgens ook voor onweer en ik kan je verzekeren het is heftig om de angst en de enorme  paniek van je eigen hond te zien. Soms hoor je mensen zeggen, ach daar moet hij maar aan wennen dan gaat het wel over. Het gaat niet vanzelf over, sterker nog, als je helemaal niets doet wordt de angst alleen maar erger.

Het is niet alleen het onweer zelf maar ook de lichtflitsen voorafgaand, een aantrekkende wind, een veranderde luchtdruk en eventueel harde regen. Het zijn allemaal zaken die voorspellen dat er voor jouw hond ellende aankomt.

Honden die hiervoor angstig zijn laten allerlei signalen zien, zoals hijgen, blaffen, piepen, kwijlen, rond blijven lopen en geen rust kunnen vinden. Waar de één nog graag in jouw nabijheid wil zijn, wil de ander vluchten of wegkruipen. 

Er zijn honden die onder het bed willen kruipen, in de douchecabine, in het washok etc.  Daar waar zo min mogelijk licht binnenkomt en waar ze zich enigszins veilig voelen.
Laat hem gaan, geef hem toegang tot die plek waar hij op dat moment graag wil zijn.
Het zorgt er namelijk voor dat de angst op dat moment minder wordt.

Bandor koos bij onweer en vuurwerk altijd voor de badkamer, het verste hoekje en ik vond dat prima.  Ik zorgde er dan voor dat de luxaflex potdicht ging, zijn kussen werd neergelegd en er werd een radio neergezet.  De ene keer vond hij het ok als ik erbij kwam zitten en werd hij rustiger, een andere keer werd hij daar alleen maar onrustig van. Op vakantie koos hij voor een donker gangetje, daar waar de lichtflitsen niet binnen kwamen en ook dat was ok en gaf hem rust.

Kijk naar waar jouw hond op dat moment behoefte aan heeft en help hem daar waar nodig is. Hij is het dubbel en dwars waard!

Een donker gangetje kan veel rust geven.

Deze tekst is geschreven door Ursela Stokdijk, Chiboba hond en mens nader tot elkaar. Het overnemen van deze tekst zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.