Honden hebben, net als kinderen, grenzen nodig. Door grenzen te stellen, schep je duidelijkheid. Niet alleen voor je hond, maar ook voor jezelf. In de praktijk zijn er genoeg voorbeelden van mensen die, met alle goede bedoelingen, de hond teveel hun gang (hebben) laten gaan en te weinig (hebben) begrensd. Denk maar eens aan de volgende situaties:

• Een hond die tegen het bezoek blaft en/of opspringt voor aandacht en die vervolgens ook krijgt in de vorm van de negatieve aandacht (gemopper dat hij dat echt niet mag doen) die daarop volgt.
• Een hond die buiten op alles en iedereen afrent.
• Een hond die heel druk kan zijn en steeds meer gaat blaffen.

Een veelgehoord advies is dat je je hond moet negeren bij ongewenst gedrag, maar is dat zo?
Nee, negeren is in sommige gevallen echt geen optie en heel boos worden op je hond, heeft vaak ook niet zo veel zin. Het is niet alleen niet bevorderlijk voor de band tussen jullie tweeën, maar eigenlijk wil je dat ook helemaal niet.

Voor een hond is het echter wel belangrijk om te weten wat de regels zijn, waaraan hij zich moet houden. Die regels bepaal jij natuurlijk helemaal zelf. Of hij wel of niet op de bank mag, aan de lijn mag trekken, mag opspringen of blaffen tegen bezoek. Het zijn jouw keuzes en regels.
Regels die je echter wel consequent moet handhaven en naleven, om het ook voor je hond duidelijk en voorspelbaar te maken en te houden.

Hoe dan wel?
Een pup die opspringt naar bezoek, kan je in eerste instantie zeker negeren. Stopt de pup met opspringen en staat hij weer met vier poten op de grond, dan is dat het moment om de pup aandacht te geven. Echter… is jouw hond geen pup meer en krijgt hij door zijn opspringen vooral negatieve aandacht, dan kan er geen sprake meer zijn van negeren. De ene keer wel en de andere keer niet negeren, lost dan niets op. Wat je wel kunt doen is je hond letterlijk begrenzen, door hem, bij het binnenkomen van bezoek, bijvoorbeeld aan te lijnen of achter een hekje te zetten.

Een hond die buiten op alles afrent of achter wild aangaat, kan je ook letterlijk begrenzen door (tijdelijk) met een lange lijn te gaan lopen. Dan voorkom je in ieder geval dat hij dingen gaat doen, waar jij niet blij van wordt. Als je wel wilt dat je hond los kan lopen, zonder overlast te veroorzaken, dan zul je hem daarop moeten trainen. Maar begrenzen is het eerste wat je daarin kunt doen.

Wanneer een (jonge) hond zijn tanden zet in de bank of in een stoelpoot, dan is negeren ook geen optie (of je moet je meubels zat zijn 😊). Op het moment dat je dat ziet, zeg je direct ‘nee’ of ‘foei’ en je geeft hem een alternatief. Iets waar hij wel in mag bijten, een speeltje, Kong of botje. Hij moet tenslotte niet alleen leren wat hij niet mag, maar ook wat er wel van hem wordt verwacht.

Gaat je hond toch weer terug naar de stoelpoot, dan zeg je nogmaals ‘nee’ of ‘foei'(niet gaan schreeuwen maar in gewone spreektaal). Stopt hij niet, herhaal je ‘nee’ of ‘foei’ én je zet hem gelijk weg, bijv. achter een hekje, zodat hij niet meer bij de stoelpoot kan komen. Door je hond nu weg te halen, leert hij dat er op jouw ‘nee’ of ‘foei’, daadwerkelijk een actie volgt. Je hond heeft hier eerst 2 keer een waarschuwing gehad en bij de derde keer wordt hij direct uit de situatie gehaald. Door er zo kort op te zitten, hoef je niet onnodig boos te worden of te corrigeren.

Begrenzen zorgt voor voorspelbaarheid en dat zorgt voor minder stress bij de hond (en bij zijn mens). Bovenal geeft begrenzen rust, voor alle partijen!

Nog een kleine note😉:
Als jij het lastig vindt om je hond te begrenzen, stel jezelf dan eens de vraag of ‘grenzen stellen’ in zijn algemeenheid een uitdaging voor je is? Laat jij anderen makkelijk over jouw grenzen gaan? Zeg je regelmatig ‘Ja’ tegen iemand, alleen maar om de lieve vrede te bewaren? En kan je ontploffen op het moment dat het je allemaal teveel wordt?
Honden kunnen prachtige spiegels zijn. Jouw hond houdt jou als het ware een spiegel voor. Het enige wat jij hoeft te doen is open te staan voor dat, wat hij jou laat zien.

Kun je wel wat hulp gebruiken met het trainen van je hond? Bekijk dan het trainingsprogramma ‘Ken je hond’.

Deze tekst is geschreven door Ursela Stokdijk | Chiboba, blij met je hond, die wél luistert. Het overnemen van deze tekst zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.